Op vrijdag 5 November hebben we een heerlijke boswandeling op de veluwe gemaakt, en dat in mooi prachtig herfst weer, een klein verslag van de wandeling.
Boswandeling op de veluwe, van Ede-Wageningen naar Otterlo
Het was al meer dan 10 jaar geleden dat we een stevige wandeling hadden gemaakt in de bossen rond Ede.
Dus werd het weer eens tijd voor een echte boswandeling op de veluwe, en deze hadden we dan ook gepland op vrijdag 5 November.
De Kale is bij mij blijven slapen, zodat we zo vroeg mogelijk op pad konden gaan, en eerlijk is eerlijk, om even over half acht in de vroege ochtend zette we onze eerste stappen in het bos.
Hoewel er na al die jaren veel is veranderd, geld dat ook voor de ingang van het bos, het zat niet meer op de zelfde plek, en de militaire kazerne wat vroeger achter de struiken was verstopt, stond nu volop in het zicht.
Maar al met al, mocht dat de pret niet drukken, want met een dag voor de boeg met mooi wandelweer moest deze dag de boeken in gaan als geslaagd, en we waren nog niet eens begonnen.
Het mooie was, dat de zon net probeerde op te komen, en zo vinden we dan ook de eerste zonnestralen op.
Een bijkomend voordeel was dat er wat mist in het bos hing, wat natuurlijk een enorm mooi gezicht is.
Mooi kleurenpallet met al die herfstkleuren
Als je door het bos heen loopt, in de herfst, dan krijg je de natuur op zijn mooist te zien.
Want voordat de bladeren er vanaf vallen, verkleuren deze natuurlijk, van groen naar geel, tot bruin, en sommige zelfs rood.
Tijdens de boswandeling op de veluwe keken we dan ook onze ogen uit van deze kleuren pracht.
Wat het nog mooier maakte was de mist, en de opkomende zon tussen de bomen door die zachtjes begon te schijnen.
Ja, de natuur is op z’n mooist op het moment dat wij er waren, en alleen daarom was het al een geslaagde dag.
Paddenstoelen horen ook bij de herfst
Als je een boswandeling op de veluwe maakt een deze dagen, kijk dan niet alleen naar boven, maar zeker ook naar de grond.
Want bij de herfst horen natuurlijk ook paddenstoelen, en die zijn er op dit moment in overvloed te vinden, mits je goed oplet natuurlijk.
Op bijna elk pad waar we liepen zagen we wel een paddenstoel staan, de één nog mooier dan de ander, echter waren er ook vele paddenstoelen vertrapt, mogelijk door een hond, of een wild beest.
Maar wat nog rechtop stond, dat was geweldig mooi om te zien.
Belanden we midden in een militaire oefening
Hoewel we tijdens de boswandeling op de veluwe hadden gehoopt om ook wat wild te zien, herten, of een paar wilde zwijnen, of heel misschien wel een vosje of de wolf, stuitte we op iets heel anders.
Want toen we de hei op kwamen hoorde we dat een heel stuk verder op werd geschoten, ook hoorde we een helicopter vliegen, en zo nu en dan hoorde we ook nog een tank die aan het schieten was.
Tijd voor ons om op zoek te gaan naar waar men bezig was, zodat we een kijkje konden gaan nemen, en na een enorm stuk over de hei te hebben gelopen, kwamen we bij een bosperceel waar achter de helicopter neerstreek, niet veel later vloog deze weer weg, met er onder hangende een jeep, of een aanhanger maar ook een kist.
Dus snel door het bosperceel heen, en daar stonden ze dan, materiaal in het veld, een aantal jeeps, en een aantal stoere mannen die aan hun training bezig waren.
In de verte kwam de helicopter weer aanvliegen, bleef een beetje boven de grond hangen, zodat de stoere mannen op de grond de vracht konden aanhaken, waarna de helicopter weer weg vloog.
Hoewel we een aantal schoten van een tank hadden waargenomen, hebben we deze niet gezien.
Echter bij het kijken naar de helicopter, kwam er van achter bij ons van de hei twee sluipschutters aangelopen.
Beide waren zichtbaar uitgeput, iets wat van het gezicht te lezen was, hun oefening zat er bijna op.
Eindigen in Otterlo
Nadat we de oefening hadden gezien, zette we in eerste instantie koers naar Wolfheze, echter gezien de tijd, en een klein navigatie foutje kwamen we op de route van Otterlo.
Voor mij zeker geen onbekend terrein, want in het verleden kwamen we daar altijd met de kids.
Later ook nog een aantal keer alleen met Mirande, dus ja op sommige punten had ik een dejavu gevoel van jewelste.
Vooral bij het passeren van Mossel, een boerderij midden op de veluwe, Mirande was daar altijd te vinden als het ging om snoepen.
Men verkoopt daar namelijk heerlijke appelgebak met slagroom, en ook wij konden het niet laten om deze traditie uit haar naam voort te zetten.
Laatste stuk duurde langer dan gehoopt
Om even vier uur vonden we het tijd worden onze tocht weer voort te zetten, want we moesten natuurlijk wel voor het donker het bos uit zijn.
En we zette dus heel positief de eerste stappen, totdat we een paal tegen kwamen met de afstand tot Otterlo.
We moesten nog 4,4 kilometer afleggen om in het dorpje uit te komen, echter hielden we de zelfde snelheid aan, dit omdat we ons zelf niet wilde slopen.
Met nog een heel stuk af te leggen over de hei, konden we in de verste de zon al zien ondergaan.
Nu zijn we natuurlijk wel wat gewend tijdens een boswandeling op de veluwe, maar om nu in loop pas te gaan, nee dat zagen we dan ook weer niet zitten
Dus was het zaak om zo min mogelijk te stoppen, echter zodra ik dan weer een paddenstoel zag staan, moest ik daar toch maar weer een foto van maken.
En hoewel het al donker was geworden toen we het bos uitkwamen, hadden we nog wat af te leggen in het dorp zelf, ondertussen waren onze magen ook leeg aan het geraken, dus werd het tijd voor een heerlijk maaltje, natuurlijk met een een verdiend biertje.
We stapte dan ook bij het eerste de beste restaurant het terras op, en namen plaats op het terras.
Tot slot nog even dit
Na het eten, hebben we de bus naar Arnhem gepakt, waarna we de trein konden nemen in de richting van Utrecht.
Helaas ging er geen intercity rechtstreeks naar Rotterdam, dus moesten we hier overstappen.
En na z’n geweldige, maar zeker ook gezellige dag, laat ook de Nederlandse Spoorwegen zich weer van zijn beste kant zien, maar liefst 20 minuten vertraging.
Kortom even kwart voor elf stapte we binnen in Rotterdam, moe maar voldaan.
Ja de boswandeling op de veluwe is ons uitermate goed bevallen, dat we besloten hebben deze oude hobby van ons weer nieuw leven in te blazen.
Zo is het de bedoeling dat we minimaal elk seizoen wel een keertje gaan wandelen in die omgeving, dus gaan we nog veel meer moois zien op deze website.
Ontdek meer van W.A. van der Steen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.