Nu we door het coronavirus aan huis gekluisterd zitten, geeft mij dat tijd om alles eens goed op een rijtje te zetten en orde op zaken te stellen.
Coronavirus zet mij aan het denken
Nu we massaal binnen zitten door het coronavirus, geeft dat tijd om alles eens goed te overdenken.
Vooral op de tijden als Samantha ook de deur uit is, en ik alleen zit geeft dat de gelegenheid na te denken over alles en nog wat.
Want nu Mirande er niet meer is, hoe ga ik verder met het leven, wat zijn de vooruitzichten.
Maar nog belangrijker is het financiële huishoudboekje, hoewel dit dik in orde is, klopt er op veel fronten niets van.
Daarover later meer, eerst maar eens hoe ik de toekomst voor ogen zou hebben.
Toekomstplannen
Ik gaf het al aan, Mirande is er niet meer, en dat heeft mij enorm aan het denken gezet.
Het huis waarin we wonen is eigenlijk veel te groot, vijf kamers voor mij en mijn jongste dochter.
En dan die tuin, nee vanaf de eerste dag was ik er al fel op tegen dat we twee tuinen zouden krijgen bij het huis.
Op de vraag of we gaan verhuizen, kan ik niet echt een goed antwoord opgeven, ik ben er nog steeds niet uit.
Want probeer maar eens een woning te krijgen in een omgeving wat naar mijn wens is, voor een gelijkwaardige prijs, natuurlijk liefst lager.
En dat zal lastig worden, vooral met die lange wachtlijsten die er tegenwoordig zijn.
Het coronavirus doet daar nog eens een extra schepje bovenop.
Financiële huishoudboekje
Zoals ik al eerder aangaf is het financiële op orde, tenminste op papier, maar in werkelijkheid klopt er niet veel van.
Nu hadden Mirande en ik in 2012 schuldsanering aangevraagd, en deze hebben we in 2016 afgerond met een schone lei.
Echter bij deze schuldsanering zat ook bewindvoering, deze stellen jaarlijks een rekening en verantwoording op die ik moet ondertekenen voor akkoord.
En in die rekening en verantwoording klopt van geen kanten, de bewindvoerder blijft volhouden dat alle schulden nog openstaan.
Vorig jaar ben ik hiervoor al op de rechtbank geweest, echter door de ziekte en overlijden van Mirande is dat in het slop geraakt.
Begin dit jaar heb ik deze zaak weer opgepakt nadat er een nieuwe rekening en verantwoording op de mat viel.
Natuurlijk teken ik deze niet, beter gezegd ik heb de bewindvoerder laten weten dat deze zelfs weigert te tekenen.
Dit heb ik ook de rechtbank laten weten.
Maar wat heeft dat met het coronavirus te maken, eigenlijk heel simpel.
Nu je namelijk wordt geadviseerd om niet de deur uit te gaan geeft dat de mogelijkheid om in deze materie een goed te onderzoeken.
Alle schuldeisers gebeld en aangeschreven met de de stukken waaruit blijkt dat we schuldvrij zijn.
Op een na, heeft men allemaal positief gereageerd en schriftelijk of via de email bevestigd.
En ja, hoe raar het ook klink, het coronavirus heeft mij zelfs geld opgeleverd.
Door dat ik ben gaan onderzoeken en overal ben gaan eisen dat men ook onderzoek doet was er een schuldeiser die onterecht geld na de schuldsanering heeft ingehouden.
Rijk word ik er niet van, maar 1135 euro is toch mooi meegenomen.
Rechtbank gesloten, afwachten dus
Door de corona zijn ook de rechtbanken gesloten, en dat betekend wachten, en dat geeft de laatste ex schuldeiser de tijd om alles uit te zoeken.
Ondertussen bedruipt mij steeds meer het oneerlijke gevoel dat Mirande nooit heeft mee kunnen maken dat we echt schuldvrij zijn.
Door de laksheid van de bewindvoerder, maar ook van de rechtbank heeft ze die kans nooit gehad.
Terwijl juist die twee partijen in deze een controlerende functie hebben, en die dat al jaren niet doen.
Ja, dat reken ik beide zwaar aan.
Maar goed, de rechtbanken zijn ook gesloten, dus we moeten afwachten wanneer er een zittingdatum kan worden gepland.
En dat kan pas als alle beperkende maatregelingen zijn opgeheven, en zoals het er nu naar uit ziet tot 1 Juni.
Nee, het virus heeft voor mij dat toch ook wel een aantal positieve dingen opgeleverd.
Nu, nu is het zaak om te wachten tot ….
Ontdek meer van W.A. van der Steen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.