De Kale richt zich tot Mirande

De Kale, al 20 jaar de huisvriend en lid van TeamPegels, ook hij is gevraagd om een woord te richten tot Mirande in aanloop naar 2 November.

De Kale lucht zijn hart, een persoonlijk woord

Toen Jij stierf , heb ik een stukje op facebook geschreven , en dat begon zo : Nooit meer ; Hey kale
Nooit meer ; Hey takketrol
Nooit meer ; uitbundig lachen om niets
Nooit meer ; vechten om de speklappen die van de bbq afkomen .

Ik zou zo graag nog onbedaarlijk lachen met jouw, maar jouw lach is verstompt en weg,
En daarmee ook een stukje van mijn lach.
Ik probeer die lach wel vast te houden,omdat jij dat zo zou willen.
In deze weken is het eigenlijk nog zwaarder, niet omdat jouw sterfdag er bijna is.
Wel om het feit dat het bijna halloween is, wat zou ik die takketrol graag nog eens zien.
Die rol was jouw op het lijf geschreven, zo vaak zag ik jouw veranderen van Mirande, naar die takketrol.
Jij was die takketrol.
Je ging zelfs vanuit Schiedam als takketrol met het ov naar IJsselmonde terug.

Het kon je echt niets schelen wat andere dachten of zeiden.
Jij was wie je was,puur, en echt, zonder al te veel poespas, het was jouw leven en jij was de enige die wist hoe je dat moest leven.
Jij was altijd je zelf,als je een rot bui had , dan stak je dat niet onder stoelen of banken, maar ook als je vrolijk was dan moest iedereen dat weten.

Toen ik je leerde kennen,wist ik eigenlijk niet wat ik van je moest denken, maar als de jaren verstreken,en ik je beter ging leren kennen,ging ik je steeds meer waarderen en jij zelfs van je houden.
Je veroverde een plaats in mijn hart en daar ga je niet meer uit.
Groot was de schok van je diagnose,die kwam aan als een moker slag,we gingen jouw verliezen.
Met een behoorlijke ploeg hebben we geprobeerd,om jouw laatste maanden zo leuk mogelijk te maken.

Naar de dierentuin met een rondleiding
Ppannenkoeken van Kim, film kijken met Pascal en naar weer een andere dierentuin met jouw hartsvriendin Miranda.
Maar het mooiste wat we voor jouw hebben kunnen doen, is trouwen met Anton.

Knetterhard hebben we daar aan gewerkt,en het is ons gelukt, mede door heel veel mensen die hun hart op de goede plaats hebben.
Dus Bruidsjurk, Bruidstaart, trouwen op de verjaardag van Miranda.
Wij moesten voor haar zingen, omdat jij dat wilde.
Als klap op de vuurpijl dan ook nog een persoonlijke boodschap voor Anton en jouw, van jouw grote idool; Rene Froger.
Jij genoot, ook al was het voor ons een dag met een dubbel gevoel.

Echt het laatste wat jij nog wilde , dat was de verjaardag van Anton halen, dat heb je ook gedaan, vraag alleen niet hoe.
Op de verjaardag van Anton ben jij opgenomen in het hospice, omdat het thuis echt niet meer ging .
In het hospice kwam voor jouw het einde heel snel
Het was voor jouw genoeg, je hebt gevochten als een leeuw, maar de koek was op.
Jij had dat gehaald wat je wilde halen en dat was voor jouw voldoende .
Ondanks het feit dat we je nog lang niet kwijt wilde, was het toch goed .
Voor jouw geen pijn meer, een lange lijdensweg is jouw bespaard gebleven.

We hadden je graag nog veel langer in ons midden willen hebben, helaas mocht dat geen waarheid zijn .
Wij moesten nu weer de draad op zien te pakken en proberen door te gaan met  leven, omdat jij niet zou willen dat we bij de pakken neer zouden gaan zitten .
Dat doen we dus ook niet, we gaan door met leven , we lachen , ja ook om jouw .
De herinneringen aan jouw geven rede genoeg om te lachen .
Het zijn vooral ook heel veel herineringen , je was relatief kort op deze aarde , maar wat heb jij veel indrukken en herinneringen achter gelaten .

Iedereen heeft zijn of haar  eigen herinering aan jouw en ook zijn of haar indruk .
Maar bij iedereen is één ding hetzelfde , namelijk de liefde die ze voor jouw voelen .
Ja , ik zeg bewust voelen , want dat verdwijnt namelijk nooit .
Als dat gevoel van liefde richting jouw , dan gaan we jouw vergeten , en dat zal nooit gaan gebeuren .
Als je vergeten bent dan ben je pas echt dood .

Tuurlijk komt er na een tijd van rouwen , een tijd van helen .
Iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier , helaas kon ik door omstandigheden  pas laat beginnen aan het rouw proces .
Ik zit er nog steeds in , maar het komt goed . Ik moet zeggen dat ik je wel enorm mis , gelukkig heb ik onze laatste foto samen .
We moesten samen op de foto , omdat we nu eindelijk hetzelfde kapsel hadden .
Deze foto is mij zo dierbaar , jij en ik en jij met een echte brede lach .
Als ik mijn jaar zou moeten omschrijven , dan zou ik zeggen “een hele heftige rollercoaster ” Eerst geen tijd om te rouwen , en toen de rouw eenmaal begon , kwam die ook als een mokerslag binnen .

Dat was het moment dat is besefte dat je echt weg was en dat je ook nooit meer terug zou komen .
Nooit meer lachen om niets , maar ook nooit meer gezellig kletsen .
Toch is het goed zo ,  waarom vraag je ? Gewoon omdat je een deel uit hebt gemaakt van mijn leven ; Gewoon omdat jij jezelf was ; Gewoon omdat je af en toe zo heerlijk kon zeiken; Gewoon omdat je klaar stond voor iedereen die een plekje had in jouw hart; Gewoon omdat je niet klaagde , ook al ging het even wat minder ging; Gewoon omdat jij Anton gelukkig maakte; Gewoon omdat je een rechtvaardige , soms wat strenge , maar bovenal een lieve moeder was voor je kids;  Gewoon omdat jij je ziekte dapper hebt gedragen; Gewoon omdat je tijdens je ziekbed , niet je humor verloor; Gewoon omdat ik een deel uit mocht maken van je leven;  Gewoon omdat jouw dood onze vriendschap overwint; Gewoon omdat we alles is gezegd wat we wilde zeggen; 

In deze wetenschap was het ook wel iets makkelijker om je te laten gaan , maar helemaal laten gaan dat nooit .
Onze foto krijgt een ere plek in mijn nieuwe huisje .
Een jaar is nu voorbij , ik mis je heel erg , maar elke nieuwe dag die aankomt , kan ik daar een beetje beter mee omgaan .
Het ga je goed , waar je ook bent . 

Let een beetje op Anton en de kids , ( maar dat doe je vast wel ) 
Dag lieverd , Tot ooit, De Kale