Dodenherdenking en Bevrijdingsdag

Nog even en het is weer zover, de dodenherdenking en Bevrijdingsdag staan weer voor de deur, twee dagen die voor mij toch wel een speciaal tintje hebben.

Dodenherdenking op 4 Mei

Van huis uit, is mij geleerd om op 4 Mei mee te doen aan dodenherdenking.
Als geboren Schiedammer werden we altijd mee genomen naar het herdenkingsmonument aan de plantage (Lange nieuwsstraat / Oranjestraat) in Schiedam.
En natuurlijk, als klein kind sta je er niet zo bij stil waar het allemaal om draaide.
Want over de oorlog werd nooit gesproken, nou ja over één ding dan, maar daar kom ik later op terug.

Ons is altijd verteld dat de vader van mijn moeder een groot deel van zijn leven heeft gewerkt bij Werf de Gusto in Schiedam.
Hij was daar een metaalarbeider in de scheepswerf waar ik als kind vanuit onze slaapkamerraam op konden kijken.
Met grote regelmaat hebben we dan ook in onze jeugd grote schepen te water gelaten zien worden.
Als kind was je apentrots, want kon vertellen dat ‘mijn opa‘ deze had gebouwd.

Mijn opa in de tweede wereld oorlog

We gaan terug naar het jaar 1940, alle bestellingen werden geannuleerd, en capitulatie in Nederland was een feit.
Drie in aanbouw zijnde oorlogsschepen vielen in handen van de Duitse bezetter.
De kriegsmarine besloot de bouw voort te zetten om deze te kunnen gebruiken in de oorlog.
Ik kan dus aannemen dat mijn opa, al dan niet gedwongen, voor de Duitsers heeft gewerkt.

En mijn opa en oma en vele andere met hun in Schiedam hebben enorm veel geluk gehad, want namelijk het bombardement op Tussendijken – Bospolder in Rotterdam.
Dit bombardement was namelijk bedoeld om Schiedam plat te gooien, en hoe hard het ook klink, ben ik eigenlijk wel blij dat ze het gemist hebben.

Nu 79 jaar later heb ik kijk ik met gemengde gevoelen naar mijn opa.
Natuurlijk ben je trots dat hij in de scheepsindustrie heeft gewerkt, hij moest immers een gezin onderhouden.
Ook tijdens de oorlog moest hij dat, en ik denk dat er daarom ook niet over gesproken werd, hij moest oorlogsmateriaal produceren dat feitelijk tegen eigen landgenoten werd gebruikt.

Mijn opa heeft er gewerkt tot het faillissement werd uitgesproken in 1978.
De werf sloot zijn deuren, en hij probeerde nog werk te krijgen bij Wilton Feijenoord, een andere grotere scheepswerf in Schiedam.
Echter kon hij daar niet aan de slag, want ook daar liepen de zaken niet zoals al te best.
Een jaar na het ontslag van mijn opa overleed hij na een kort ziekbed.

En met deze wetenschap ga ik dan ook elk jaar naar de dodenherdenking.

5 Mei Bevrijdingsdag of..

Terug naar mijn kindertijd, de vlaggen wapperde op 5 Mei fier in elke straat, fanfares liepen door de straten, Nederland viert feest, Nederland viert de bevrijding.
En wat zij mij moeder altijd ‘Het hele land viert feest omdat ik jarig ben‘, en als klein kind geloofde je dat stellig, en je vertelde dat dan ook aan je vriendjes en vriendinnetjes.

Naar mate je ouder wordt, kon je het verband leggen waarom het land nu echt feest vierde, niet omdat ze jarig was, maar omdat het land op 5 mei 1945 werd bevrijd van de bezetter.
Maar waarom was moeders dan zo trots dat haar verjaardag zo uitbundig werd gevierd?
Het antwoord hier op is enorm simpel, ze was geboren op jawel, 5 Mei 1945, de dag van de bevrijding zelf, ik zeg nadrukkelijk was, want op 21 April 2018 is ze overleden.

Vandaag de dag doe ik nog steeds aan dodenherdenking

We hebben getracht om deze twee dagen ook onze kinderen bewust te maken van de tweede wereld oorlog.
Elk jaar bel ik ze even op, of stuur een berichtje op welke media dan ook dat ze op 4 Mei even stil moeten zijn, en vanaf dit jaar weten ze dan ook de daadwerkelijke rede waarom, jullie overgrootvader.

Spreek ik voor mezelf, ik ben op 4 Mei nooit thuis, nee ik ben dan te vinden bij het herdenkingsmonument van IJsselmonde, want ik hou daar twee minuten stilte voor iedereen die het leven hebben gelaten tijdens de tweede wereld oorlog.

Maar toch wel in het bijzonder aan mijn opa, die voor de bezetter moest werken, om zijn gezin te onderhouden terwijl er nog een kind onderweg was, mijn moeder.
Speciaal voor deze twee mensen sta ik stil op 4 Mei, en op 5 Mei denk ik nog eens extra aan de vrouw die mij ter wereld zette, mijn moeder.