Gedragsverandering door hersentumoren

Een gedragsverandering door de hersentumoren, bij Mirande heb ik dat niet ontdekt, tenminste dat dacht ik.
Tot ik met het opruimen begon.

Gedragsverandering er ingeslopen

Heel geleidelijk is er een gedragsverandering bij Mirande ingeslopen in de loop der jaren.
Want toen ik haar leerde kennen was ze heel netjes, en stond alles vrijwel op de zelfde plaats.
Maar na verloop van tijd werd ze rommeliger, en juist toen er kinderen waren werd al snel gedacht dat deze de oorzaak was.

En natuurlijk schoven we dat destijds op de kinderen, maar was dit wel zo?
Vooral nu onze oudste dochter, en zoon uitwonend zijn, zou de rommel dus minder moeten worden.
Echter was dit niet het geval, het werd juist op sommige plekken erger.
Was dat dan de gedragsverandering die zich begon te uiten?

Verzamel drang

Nu Mirande er niet meer is, ben ik begonnen met opruimen, en dat is geen gemakkelijke klus.
Haar hobby kamer was tot aan de nok toe gevuld met veel hobbyspullen, maar nog meer met zooi.
Tot de dag van vandaag ruim 28 vuilniszakken al weggegooid, en dan heb ik het alleen over rotzooi.

In de keuken hebben wij in een kast onze wasmachine staan.
Deze kast vult de ruimte onder de trap op, dus deze is niet echt groot.
Toch heb ik daar 7 vuilniszakken aan rotzooi weggehaald.
En dan op een oppervlakte van 3 vierkante meter.

Ook in de slaapkamer staat een enorme klus te wachten, haar kleding.
Een enorme kast vol kleding zal leeg moeten worden gemaakt.
En mocht je denken dat dit het was, onder het bed ligt het ook vol met kleding.
Mogelijk is de verzameldrang ook een gedragsverandering geweest die er heel langzaam in is gegroeid.

Maar we zijn op de meest gekke plekken spullen tegen gekomen, een telefoon in haar kledingkast, een spaarpot verstopt in een kastje in de keuken.
In die spaarpot zat overigens maar vijf cent en een sd kaartje.

En zo zijn er nog wel een groot aantal voorbeelden waar van we vreemd hebben staan kijken.
Echter nemen we haar niets kwalijk, integendeel ze wist niet beter, en dat troost mij best wel hoewel ik de schone taak heb het op te ruimen.

Zijn de hersentumoren hiervoor verantwoordelijk?

Of de hersentumoren hiervoor verantwoordelijk zijn kan ik niet aantonen.
Toch heb ik het vermoeden dat dit wel heeft meegespeeld aan deze gedragsverandering.
Feit blijft wel dat de gedragsverandering in de loop der jaren is ontstaan.

En ik, had ik dit kunnen voorkomen, had ik moeten ingrijpen?
Natuurlijk hebben we regelmatig opgeruimd, de keukenkast, d’r hobbykamer en de slaapkamer.
Maar binnen een mum van tijd werd het ongezien weer gevuld.
En nee, ik heb dit dus niet kunnen voorkomen, met alle goede wil van de wereld, de gedragsverandering speelde haar dus ongewild parten.

De gedragsverandering heeft mij na haar overlijden een enorme klus gegeven om het op te ruimen.
En dan heb ik het alleen maar over het huis, dan moet ik de schuur nog onderhanden nemen.
Een monster klus die ik eigenlijk niet had willen doen, maar er is geen keus.
Net zoals haar verzamelwoede, ook zij had geen keus.

Maar ik doe het graag voor haar, met liefde, hoewel ze zou zeggen, ” Nee dat mag niet weg, dat kan ik ooit nog gebruiken! “.
En hoe raar het ook klinkt, ik wou dat ik dat stemmetje hoorde, dat ze me op de schouder tikte en zou zeggen ” No way, dat mag niet weg!! “
Nee het maakt het opruimen er zeker niet gemakkelijker op, maar dat het helaas nodig is mag wwel zeer duidelijk zijn lijkt mij.