Maandag belde ik Miranda op met een niet al te mooie mededeling, dit plaatste ze op facebook met de titel gevreesde telefoontje en dat maakte mensen nog al zenuwachtig.
Gevreesde telefoontje
Afgelopen maandag had Mirande geen goede dag, ze was moe, erg emotioneel en had weer een zeer zware hoofdpijn.
Haar benen waren vreselijk opgezet door opgehoopt vocht wat van de hersenen werd afgevoerd, en het vele liggen, daar door ze onder andere niet meer op haar benen kon staan.
Dit alles bij elkaar opgeteld was ze de strijd enorm moe en wilde ze dat er euthanasie zou worden toegepast.
En met deze mededeling belde ik dus naar Miranda, het beruchte maar gevreesde telefoontje.
Veel mensen stuurde mij via verschillende media een bericht wat er aan de hand was, vanaf mijn kant bleef het stil.
Mijn eerste zorg, was Mirande, en logisch natuurlijk, zij had veel pijn in de benen en in het hoofd, op dat moment zal me de rest van de wereld een zorg zijn, hoe vaak de telefoon ook bleef gaan, en de hoeveelheid appjes er ook binnen stroomde.
Voordat ik het gevreesde telefoontje had gepleegd, had ik al contact gehad met de huisarts.
Deze kon pas op dinsdag komen, en besloten werd de pijnbestrijders iets te verhogen zodat ze de nacht zou door komen.
Geen fijne gedachte dat de huisarts niet kon komen, en dat maakte mij weer enorm onrustig en zenuwachtig, vooral voor de nacht die komen gaat.
Na het gevreesde telefoontje hadden we afgesproken alles in het werk te zetten Mirande niet in een depressie te laten komen, want dat dreigde wel te gaan gebeuren.
Vele gesprekken en bemoedigende woorden werden tot en met haar besproken.
Deze gesprekken en de verhoging van de pijnstillers heeft ze de nacht gelukkig door geslapen.
Morfine is in zicht gekomen
Het bezoek van de huisarts was verhelderend, onderling was de discussie ontstaan over de procedure rond euthanasie.
De huisarts heeft daar een duidelijk en helder antwoord op gegeven.
Uit het onderzoek van Mirande kwam naar voren dat de huidige pijnstillers niet meer afdoende waren.
Er werden dan ook morfine pleisters voorgeschreven, gelukkig nu nog een van de lichtste varianten.
Maar sinds het aanbrengen van de eerste pleister is de ademhaling anders geworden, en is haar nachtrust ook onrustiger geworden, tijdens het slapen merkte je gewoon aan haar ademhaling dat deze onregelmatig was.
Maar gelukkig is ze op dit moment redelijk pijnloos, en dat geeft weer kwaliteit van leven, hoewel kunnen we van kwaliteit nog wel spreken?
Dat is wat we ons natuurlijk sterk beginnen af te vragen.
Op dit moment brengt ze erg veel tijd door op bed, slaapt over de gehele dag genomen erg veel.
Eten en drinken gaat gelukkig nog redelijk goed, en hopen dat dit zo lang mogelijk ook blijft.
Gelukkig is Mirande vastbesloten mijn verjaardag te halen, eind deze maand, en ik hoop het van harte dat dit gaat lukken, want dat verdiend ze.
En hoewel ik zelf jarig zal zijn, geef ik haar een kado, ja nog een keer de deur uit met haar, iets doen wat ze heel erg graag wil, een extra kado van mij aan haar.
Want dat verdiend ze, en ja ik loop haar een beetje te pushen zodat ze door blijf vechten, en dat is gemakkelijk praten van mij aan de zijlijn, iemand die ernstig ziek is te motiveren mijn verjaardag te halen.
Maar mijn verjaardag zal de laatste verjaardag zijn die ze zal mee maken, dat zal het mooiste kado zijn van mijn leven, en toch kijk ik niet naar mijn verjaardag uit, juist om het feit dat ze een volgende verjaardag er niet meer bij zal zijn.
Ontdek meer van W.A. van der Steen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.