Mantelzorg is geen gemakkelijke opgave

Mantelzorg, sinds mijn vrouw ziek is, heb ik vanzelfsprekend deze taak op me genomen.
Dat betekend dat je dag en nacht voor haar klaar moet staan en altijd met een half oog open slaapt.

Mantelzorg 24 uur per dag

Veel mensen denken nog altijd dat mantelzorg begint om bijvoorbeeld om 8 uur, en stopt om 5 uur.
Niets is minder waar, je staat 24 uur per dag klaar voor in mijn geval mijn vrouw.
Gelukkig kan ik van huis uit, enorm veel in het huishouden.
De werking van een wasmachine is mij bekend, en de omgang met een afwasborstel is mij ook niet vreemd.
Ook de stofzuiger is een grote vriend van mij geworden, kortom ik doe alles tegenwoordig in huis en ja met veel plezier.

Vrije tijd heb je beperkt tot niet, deze pak je in die tijden dat ze ligt te rusten of slaapt.
Ja dan stopt de mantelzorg even, en heb je tijd voor jezelf, en vaak resulteert dat ik snel zelf een slaap pakken want je weet nooit hoe de komende uren er uit zal zien.

Zware maar dankbare taak

Nu schrijf ik dit uit mijn persoonlijke ervaring, waarbij ik handel van uit iemand met hersenkanker.
En dat betekend dat de taak alleen maar zwaarder zal worden.
Op het moment van schrijven kan ze zelfstandig nog kleine stukjes lopen, zelf eten en drinken, en het bezoek aan het toilet kan ze zelf ook nog, het zij met wat ondersteuning van mij, Miranda of Samantha.

Maar er komt een tijd aan, dat ze verlammingsverschijnselen zal gaan krijgen, een gedaald bewustzijn en nog veel meer lichamelijke ongemakken.
En dat maakt haar in de nabije toekomst volledig hulpbehoevend, geen prettig vooruitzicht voor haar.
De taak voor mij zal daardoor alleen maar zwaarder worden.

Op dit moment beseft ze wat ik voor haar doet, en is daar dan ook erg dankbaar voor, soms grapt ze vanuit bed dat ze er uren naar kan kijken als ik bezig ben.
Ze zegt het nog net niet elke dag dat ze er dankbaar voor is, hoewel ze het wel zou willen.
Maar van mij hoeft ze het niet te zeggen want ik weet het toch wel, want na al die jaren is het gewoon mijn plicht om zorg voor haar te dragen, andersom zou zij dat ook voor mij hebben gedaan.

Laatste levensfase

Veel mensen beseffen het niet, maar op dit moment bevindt mijn vrouw zich in de laatste levensfase.
Geen prettig vooruitzicht om te weten dat je vrouw er binnenkort niet meer zal zijn, en dat maakt de mantelzorg taak nog eens extra zwaar, maar je gooit er wel veel meer liefde in.
Want iemand met hersenkanker wordt totaal afhankelijk van je.
Iedere seconde dat ze nog mobiel is, genieten we dan ook van elkaar, zij dat ik haar verzorg, en ik dat ik deze dankbare taak mag uitvoeren, met liefde natuurlijk.

Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen, onze drie kinderen zijn er ook voor hun moeder, in de vorm van een spelletje, iets lekkers eten of gewoon een goed gesprek.
Buiten hun, kan ik rekenen op team pegels die ook een enorm steentje bijdragen.

Voor de lichamelijke verzorging kunnen we rekenen op de hulp van buurtzorg.
Twee keer per dag kunnen we rekenen op de expertise van dit team, en ja daar zijn we maar al te blij mee.
En mocht de Mirande slechter worden kan ik van dit team ook de medische kennis gebruiken om haar zover mogelijk te verzorgen.
Zelfs nu Mirande in de laatste levensfase zit en langzaam maar zeker komt te overlijden.

Nee, de zorg die ik haar biedt doe ik met liefde, en zal ik doen tot de laatste snik.