Ik heb de eerste echte dag doorgebracht met een nicotinepleister, en ja de roep naar iets rookbaars heb ik niet echt moet ik zeggen.
Nicotinepleister fabel of feit
Nu een eerste dag met een nicotinepleister te hebben door gebracht, vraag ik mezelf toch wel iets af.
Geven deze pleisters nu echt nicotine af, of zit het daadwerkelijk tussen de oren.
Ja, de drang om een peuk op te steken is nauwelijks aanwezig, ik zeg nauwelijks want soms is de drang wel degelijk aanwezig, en je zou toch zeggen dat dit niet zou mogen.
En dan ben ik iemand die dit in twijfel trek, raar natuurlijk want er zal best wel onderzoek naar zijn gedaan, tenminste daar ga ik dan vanuit.
De drang naar een peuk begin op te komen als ik thuis ben, dat zijn vaak de momenten dat je even stil zit, en vaak even een moment van rust neemt.
Ik kan daar voor mezelf eigenlijk de conclusie trekken dat ik mezelf continue bezig zou moeten houden met nuttige dingen, maar wat is nuttig?
Televisie kijken in ieder geval niet, want met grote regelmaat maak ik de beweging om iets te roken te pakken, maar ja dat is er dus niet.
Dat zijn van die momenten dat je best wel even in de stress schiet.
Heb ik dan een dodelijk saai leven?
Een feit kan ik alvast vast stellen, ik moet mezelf in grote lijnen bezig houden, maar dat kan niet altijd, want laten we eerlijk zijn we zullen toch ook eens naar bed toe moeten.
En om nu een groot deel van de dag met het huishouden bezig te blijven is ook niet echt de oplossing, want eens is dat ook wel een keer klaar.
Is het dan echt dodelijk saai, nee want morgen heb ik de gehele dag een uitzending op locatie gepland staan, en ben ik dus al rond acht uur de deur uit tot een uurtje of zeven in de avond.
Maar het is vandaag zondag, eerste pinksterdag en wat moet ik dan gaan doen, ook daar heb ik een oplossing voor bedacht.
Hoewel ik tijdens het typen van dit bericht ook direct mijn laptop in orde aan het brengen ben, ben ik ook alvast voor mezelf aan het bekijken waar ik naar toe zal gaan.
Ik kan namelijk best wel wat gaan treinreizen vandaag, dus misschien eens dagje Maastricht of zo gaan doen.
En dan kan ik de camera mee nemen, gebruik ik die ook weer eens.
Groot deel van de dag weinig drang
Zoals ik al eerder aangaf, zolang je bezig bent is de drang naar een sigaret te verwaarlozen, zeg maar bijna nul.
Ik verlang er niet naar, terwijl ik gisteren iemand naast me had staan en lopen die volop rookte, en nee ik had de drang niet.
Dan zou je zeggen dat de nicotinepleister op dat moment zijn werk goed deed.
En dat is dan wel weer benoem waardig te noemen.
Een conclusie kan ik dus niet echt trekken, of de nicotinepleister nou daadwerkelijk helpen ja of nee.
Want zonder tabak in huis valt er weinig te roken, zo is het natuurlijk ook wel weer.
Een nieuwe morgen, weg vaste routine
Het is grappig dat als je uit bed komt jaren lang een vaste routine had.
Je stond op, gaat naar het toilet, de woonkamer in neem een kop koffie en een peuk.
Ja, die laatste is te komen vervallen, en ja dat is best wel moeilijk, want voor je gevoel (is ook zo natuurlijk) mis je iets uit de routine, en dan start je de dag toch wel een beetje van slag, een vreemde gewaar wording als ik eerlijk ben.
Ik kan dus eigenlijk vast stellen, dat ik niet alleen geld bespaar, maar ook tijd, juist omdat de routine nu door de war is geschopt.
En dat zal de komende dagen vrees ik niets anders worden, maar daar is in mijn ogen een simpel antwoord op “Wen er maar aan”.

Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.