Uitvaart van Mirande, en de speech die ik niet kon vertellen.

De uitvaart van Mirande vond plaats op 8 November in Schiedam, wat geheel in haar stijl en wens werd uitgevoerd, op een speech na.

Uitvaart Mirande geheel in haar stijl

Men kwam van verre om de uitvaart van Mirande bij te wonen en zo haar de laatste eer te bewijzen.
Compleet met volgauto werd Mirande overgebracht vanaf het rouwcentrum in Schiedam naar de Beukenhof.
Daar had iedereen zich verzameld om haar de laatste eer te bewijzen, en afscheid van haar te nemen.

De dienst

De uitvaart van Mirande werd met een mooi verhaal verteld door een dominee die al jaren in haar familie uitvaarten had verzorgt.
Tussendoor werd haar muziek gedraaid, en vertelde haar vriendin over hun relatie in de afgelopen 40 jaar.

Natuurlijk spraken onze dochters hun moeder nog een keer toe, vol met tranen en emoties.
Nog een keer stond hun moeder in het middelpunt van hun leven, een menig traantje werd weggepinkt.

De speech die ik niet kon vertellen tijdens de uitvaart van Mirande

In mijn binnenzak had ik de speech klaar, ik hoefde hem alleen nog maar uit te spreken.
Echter kon ik dat niet op die dag zelf, ik kon mezelf er niet toe dwingen om het te doen.
Toch heb ik besloten om hem hier te plaatsen.

Lieve Mirande

Ik heb hier een foto bij me wat alles zegt wie jij bent, een vechter, iedereen die elke hobbel wist te overwinnen, en zeker ook een trots..
Je was een doorzetter in hart en nieren, en liep nooit de kantjes er vanaf.
Elke stap die je zette zag jij als een bewijs tot je het kon, je zag alles als een overwinning.

In het verleden lag je nog wel eens overhoop met Kimberley, ik noemde mezelf toen een blauwhelm.
Vele discussies hadden jullie, en elke keer weer sprong ik er tussen om de boel te sussen.
Ik als blauwhelm had weer vrede gesticht tussen jullie.

Financieel hebben we elke berg overwonnen, vaak tot ergenis van de rest van de wereld, we waren een gouden team.
Vaak liepen we lachend naar buiten omdat we weer samen een overwinning hadden behaald, en weer straalde je trots uit.

De foto die ik bij me heb, heb ik niet voor niets bij me, want die zegt alles over jou.
Je heb er een lach op, vol trots laat je een potje zien waar de krammen in zitten van de operatie.
Je lachte iedereen uit, jij had die klote operatie doorstaan, mijn hemel wat was jij trots.
Dat is wat die foto verteld, trots, een overwinnaar, een vrolijke dame, ja het zegt alles over jou.

Niet wetende dat dit dan ook je laatste overwinning zal zijn, voor het laatst een echte glimlach op je mooie gezicht wist te toveren.
Je laatste trotse moment, een allerlaatste melige bui.
Slecht nieuws volgde er snel op, ondanks alles bleef jij positief.
Dit bracht hele diepe, en zware gesprekken met zich mee, menig traantje hebben we samen weggepinkt.

En nu, nu staan we hier in de aula, je heb je laatste strijd gestreden, en helaas niet overwonnen.
Nooit meer die gekke bek van jou, of een opbeurend woordje van jou.
Per dag 100 zoenen, om over de knuffels nog maar te zwijgen ik wilde ze niet want ik hield toch wel van je.
Nu mis ik ze, meer dan je zou durven dromen.

Lieve schat, de afgelopen maanden zijn zeer zwaar geweest, maar hebben toch je grootste wens in vervulling laten gaan.
Eindelijk heet je Mirande van der Steen, warempel nog een trotse overwinning die je heb behaald.

Lieve schat, je bent er niet meer, ik moet je loslaten, ik moet je laten gaan.
Je heb nu geen pijn meer, geen ellende geen … lieverd ik hou van je, met elke vezel in mijn lichaam.

Je enige echte gleuf, rust zacht

Deze bovenstaande speech had ik al geruime tijd klaar liggen, en drie weken voor haar overlijden heeft ze deze nog gelezen.
Ze wist wat ik zou gaan zeggen, ze wist dat ik er moeite mee zou hebben, maar ze had er vrede mee.
De tekst vond ze mooi, over de foto was ze minder te spreken, maar ze begreep het wel.

De getoonde foto krijgt een prominente plek in de huiskamer, zodat iedereen hem kan zien wie jij was, en waar voor jij stond.

Ik zal je missen…..