Vader overleden mijn reactie op de reacties

De verbazing was groot van iedereen dat ik relaxed ben terwijl mijn vader overleden was.
Voor vele mensen is dit niet te begrijpen en kwamen dan ook met gemengde gevoelens en condoleances.
En om te voorkomen dat ik iedere keer mijn verhaal moet doen, heb ik er maar een artikel van gemaakt.

Vader overleden

We schrijven maandagavond 19 Maart 2018 rond de klok, ik wordt benaderd door mijn zusje dat het slecht ging met mijn vader.
Dit was de laatste keer dat we afscheid konden nemen van hem.
Het eerste wat ik vroeg aan haar, ” ga jij ook, ik wel want ik wil zekerheid hebben dat hij gaat.”
Ik ben mij bewust dat dit bij de rest van de wereld keihard aankomt, door sommige werd ik dan ook teruggefloten dat ik dat niet kon maken.
De vreugde (ik spreek voor mezelf, maar ik weet dat andere deze mening delen) was dan ook dat exact op 23:04 men vertelde dat vader overleden was.
Jammer maar ik heb deze uitlatingen op dat moment naast mij neergelegd.

Voorgeschiedenis

Er is veel gebeurd in het verleden, het huwelijk van mijn ouders strandde.
Deze strijd was zo heftig dat hij dreigde ons te ontvoeren.
Om van bedreigingen met de dood naar de advocaat van mijn moeder maar te zwijgen.
Dit was dan ook aanleiding om onder politiebegeleiding de deur uit te kunnen.

Toen ik ongeveer 15 werd, begon ik contact met mijn vader te zoeken.
Via via had ik vernomen dat hij een andere vrouw had, en zelfs kinderen.
Dit contact volgde inderdaad en ik trok er zelfs in.
Inderdaad hij had een andere vrouw (schat van een mens), en op dat moment drie kinderen (ook schatten).

Omdat het toch mijn vader is, had ik op dat moment zoiets dat ik een relatie met hem op kon bouwen.
Dat gebeurde ook wel, alleen achteraf gezien een extreem dure relatie.

Wat is er gebeurd dan?

Naar mate de tijd verstreek, de relatie toch niet was zoals ik voor ogen had ging ik op kamers.
Die had ik inmiddels gevonden in Schiedam, maar dat was van korte duur bedragen werden van mijn rekening afgeschreven die op dat moment onverklaarbaar waren.
Gelukkig kon ik nog bij mijn moeder terug, maar daar mee werd het probleem niet opgelost.
Integendeel, daar kwam boven water wat die rare bedragen waren.
Want niet veel later stond er een deurwaarder voor de deur die beslag kwam leggen op een auto.

Iedereen die mij kent, weet dat ik op de dag van vandaag nog steeds geen rijbewijs heb.
Laat staan een auto, toch stond er een op mijn naam, hoe kan dat.
Op advies van de deurwaarder ben ik aangifte gaan doen van oplichting / valsheid in geschrifte / diefstal en Identiteitsfraude.
Destijds wist de advocaat mijn te vertellen dat mijn paspoort gebruikt was bij het afsluiten van een lening voor de aankoop van een auto.

Een grote serie rechtzaken volgde tegen zowel de geldverstrekker als tegen mijn vader.
De politie had de auto inderdaad zien staan bij mijn vader voor de deur, op dat moment hadden wij de rechtbank verzocht hier beslag op te laten leggen.
Nog voor de beslaglegging is de auto als gestolen opgegeven, ik ben er zeker van dat hij hem heeft verkocht.

Helaas ben ik op dat moment door de rechtbank veroordeeld tot het betalen van die auto, met als doel een bank op te lichten.
Destijds noemde men dat een financieel economisch delict.
Met deze veroordeling werd het zelfs onmogelijk om een schuldsanering aan te vragen, immers keek men naar de veroordeling.
En die was niet in mijn voordeel, ik had een verwijtbare schuld.

Echter kleefde er nog een nadeel aan, want ook de verzekering van die auto stond op mijn naam.
Het feit dat meneer zware drinker was en de kans dat hij iemand zou dood rijden was enorm groot.
Probleem was wel dat ik daar dan verantwoordelijk zou zijn, ik betaalde immers de verzekering.

Nog meer schulden

Natuurlijk, van het een komt het ander, er volgt een beslaglegging op je inkomen waardoor je het andere niet meer kan betalen.
Ondertussen had ik zelf ook een relatie, en twee kinderen.
Maar het onvermijdelijke gebeurde toch we werden tot twee keer toe uit huis gezet.
Dit trok een enorme emotionele wissel op ons.

En zette ook een aantal andere relaties waaronder met mijn moeder, zus en broertje onder druk.
Wat begrijpelijk is, want het was niets anders dan ellende
Het is alleen jammer dat men er niet voor open staat om het gesprek nog eens aan te gaan.

Jaren van ellende en verhuizingen volgde, ondertussen was de relatie tussen mijn vader en mijn stiefmoeder over.
Na ons te hebben gevestigd in IJsselmonde vonden we eindelijk een klein beetje rust.
Na jaren kon er een schuldsanering worden opgestart door een bepaling in de wet.
Door het erkennen van de schuld kon er eindelijk een stabiele schuldsanering worden opgestart.
De vreugde was dan ook enorm groot toen wij een brief in de bus kregen met de mededeling dat wij klaar waren, eindelijk rust.

Nog meer slachtoffers

Nu heeft mijn vader mij eigenhandig ruim 25.000 euro afhandig gemaakt.
Dat is overigens exclusief kosten van de recht zaken en rente en overige kosten.
En wie denkt dat het daarbij is gebleven heeft het mis, ook bij mijn broertjes heeft hij het zelfde gedaan.
Deze hebben in hun leven ook al vele duizenden euro’s verspild aan hem voor een auto.

Ik denk dat als we alles bij elkaar leggen dat we op ruim 120.000 euro uitkomen wat hij zijn kinderen heeft ontnomen.
Ondertussen had ik hun het voorstel gedaan om ook aangifte te doen tegen hem.
Zodat hun misschien een heel klein beetje van het geld terug zouden krijgen.
Zelf had ik er ondertussen geen belang meer bij omdat dit verjaard was, we zijn inmiddels meer dan 25 jaar verder.
Ik weet zeker dat buiten zijn eigen kinderen om, er nog meer mensen zijn die benadeeld zijn door hem
En nee melden bij zijn kinderen heeft geen nut, we zijn al leeg.

Natuurlijk heb ik geprobeerd in de loop der jaren er eens met hem er over te praten.
Het enige wat zijn antwoord was dat het niet zijn probleem was, en daar moest je het maar mee doen.

Hij is dood, en nu?

Goed, hij is overleden en normaal gesproken zou je respect voor de doden moeten hebben.
Maar mijn vader kennende zou hij deze wereld niet verlaten zonder zijn kinderen (7 in totaal) nog een trap na te geven.
Als we hem een begrafenis willen geven, mogen we zelf gaan graven, een kist van pallethout in elkaar timmeren.
Want meneer is voor maar een krappe € 1000 euro verzekerd.
Jullie begrijpen het al, wederom kunnen wij kinderen opdraaien voor deze kosten, en wie weet wat er nog gaat komen.

Nee nu hij dood is zal en heb ik er geen traan om gelaten, integendeel de vlag hangt hier niet halfstok maar fier in top inclusief wimpel.
Want deze wereld is met zijn dood weer een stuk veiliger geworden omdat hij geen nieuwe slachtoffers meer kan maken.
En ja, ik zeg het, en ik schrijf het, dat hij mag rotten in de hel en nee ik ben niet de enige die zo denkt.

En nee, ik kwam al jaren niet meer over de vloer bij hem.
Zo nu en dan stelde ik hem op de hoogte als een broer of zus van hem was overleden.
En dat deed ik dan nog uit respect voor de nabestaande van de overledenen.

Ja, ik was erbij (gelukkig) toen de behandeling werd gestaakt, en dat had een rede.
Ik wilde namelijk 1000% zekerheid hebben dat de artsen hem dood hadden verklaard.

Zo en nu terug naar de orde van de dag!