Verkeersregelaar, mijn nieuwe baan

Je ziet ze de verkeersregelaar tegenwoordig op veel plaatsen, ook ik behoor nu tot die groep, kortom mijn nieuwe baan dus.

Verkeersregelaar en bloggen

Toen ik aan deze baan begon, dacht ik hier kan ik over bloggen, dan wel vloggen.
Jammer voor mij, maar men heeft een mediacode en er mogen dan ook geen foto’s online worden geplaatst.
Dat heeft te maken met de imagoschade die een van de mee werkenden aannemers zou kunnen oplopen.

En dat zette mij dus aan het denken, geen vlogs (video), en foto’s, hmmm daar valt wel wat aan te doen.
Dus mocht er een of meerdere foto’s worden gemaakt, dan zullen hier op niet de prachtige machines, en bulderende vrachtwagens op te zien zijn.
Ook bedrijfsnamen en namen van personen zullen niet genoemd worden.

Maar lukt het dan wel om blogs te schrijven over het werk van een verkeersregelaar.
Ja best wel, en zelfs ter illustratie foto’s er bij, hoewel ik zeer creatief zal moeten zijn.
Het zal alleen wat meer energie vergen om een verhaal zo te schrijven dat er andere geen schade zal onder vinden.
Tijd om van wal te steken, en te gaan beginnen met het echte verhaal.

Verkeersregelaar vindt ik een foute benaming.

Wie ooit de naam verkeersregelaar heeft verzonnen was denk ik nog niet helemaal wakker.
Want deze persoon regelt eigenlijk helemaal niets, maar hij begeleid het verkeer de goede kant op.
Verkeersbegeleider zou ik persoonlijk een betere omschrijving vinden, maar het is nu eenmaal zo.
Daar valt weinig aan te veranderen, dus neem ik het zoals het is.

De allereerste klus, in de provincie Utrecht

De eerste aanvang van mijn werkzaamheden als verkeersregelaar begon direct goed.
Een weg in de provincie Utrecht die opnieuw werd geasfalteerd, nu is dat niet het probleem, maar wel de temperaturen.
In die zelfde week begon de eerste echte hittegolf van Nederland.
Nu had ik het geluk dat ik op een weg stond met bomen aan beide zijde, dus kon ik gebruik maken van de schaduw die dat op dat moment bracht. (verder onder de foto)

Groot materiaal rijd af en aan, maar ook bewoners en passanten.
Als verkeersregelaar dien je die mensen er uit te filteren die er wonen of werken.
Al snel kun je de bewoners herkennen aan bijvoorbeeld de auto, of het gezicht.
Andere auto’s die dus geen bestemming hebben in het werkvak dien je te begeleiden naar hun bestemming, wat meestal meer reistijd oplevert voor de automobilist.
Gelukkig is men in de provincie vriendelijk, en gaat alles op een enkele bestuurder na naar ieders wens.

Naar mate de week vordert, gaat er iemand mee, die problemen heeft met de luchtwegen.
Gezien de hitte die op dat moment heerst, sta ik mijn plaats af aan deze persoon.
Want gaat er maar aanstaan, last hebben met ademen, en dan nog een hittegolf, nee zet hem dan maar onder de bomen.

Dat betekend dus dat ik mezelf een andere plek toewijs, op een rotonde, met minimale bescherming tegen de zon.
En dat heb ik geweten, veel water, en dus nog meer zweten, zo nu en dan een ijsje wat we kregen aangeboden of zelf haalde zorgde voor enige, maar tijdelijke verkoeling.
Ja, voor deze verkeersregelaar was het afzien met die hitte, maar bracht ook leuke momenten met zich mee.

Want aan z’n rotonde gaat nog al wat verkeer voorbij, ook hier is iedereen vriendelijk.
En soms slaat die vriendelijkheid om in vrolijkheid.
Want voor deze verkeersregelaar, en later ook mijn collega werd door een automobilist op de rotonde tot vier maal een ere rondje gemaakt.

Lachend en juichend reed men vier maal rond over de rotonde, en laten we het zwaaien niet vergeten.
Natuurlijk ben ik er zo een die dit leuk vindt, en terug zwaai naar deze jonge mannen.

De eerste week als verkeersregelaar zit er op

Hoewel het de eerste week was, duurde deze voor ons team zes dagen.
En ja, ik kan zeggen we hadden plezier onderling.
Maakte zo nu en dan een grapje waar het kon, en serieus waar dat moest, vooral in het verkeer.
Want dat is en blijft een serieuze zaak, en de taak van de verkeersregelaar omdat in goede banen te begeleiden.