De afgelopen jaren, ben ik actief geweest voor de truckrun spijkenisse, en met enorm veel plezier heb ik lopen te fotograferen en te genieten.
Maar waarom is het dit jaar zo stil tussen mij en de truckrun?
Truckrun Spijkenisse voor mij niet
Sinds 2014 was ik actief met fotograferen voor de truckrun spijkenisse.
Een enorm leuk evenement, met als insteek een goed doel, namelijk mensen met een beperking een dag mee laten rijden op een vrachtauto.
Altijd lekker druk, gezellig met muziek, clowns en andere artiesten.
En natuurlijk chauffeurs die bij het krieken van de dag al hun bolides starten.
Snel werd het chroom nog gepoetst, de ramen gezeemd, en de geluidsinstallatie getest, even als de claxons.
Het toegestroomde publiek vergaapte zich aan al het moois wat er stond geparkeerd.
Met een kijkje in de cabine, een uitleg over de werking van bijvoorbeeld een haakarm, werd de dag gestart.
Elders op het terrein werd de tent verder ingericht, en werd de laatste had gelegd aan de inrichting van de locatie.
Snel werden nog de laatste wetenswaardigheden besproken onder het genot van een kop koffie.
De sfeer was iedere keer weer goed en gezellig.
Fotograferen tijdens de truckrun spijkenisse
Als hobby fotograaf is de truckrun spijkenisse een grote speeltuin om te kunnen fotograferen.
Grote aantallen vrachtwagens en andere voertuigen, mensen die langs de route aan het kijken zijn.
Maar ook de indrukken vastleggen van de mensen met een beperking, eerst de angstige blik aan het begin.
Maar vooral de grote glimlach aan het einde, waarbij de ogen boekdelen spraken.
Ja, een geweldig project om te doen, met veel passie en plezier, en ik niet alleen.
Vele andere fotografen zowel bekende als onbekende stelde zich die dagen beschikbaar om zoveel mogelijk vast te leggen.
Zelfs drones werden ingezet om er filmpjes van te maken, alles voor het goede doel.
Voor de editie 2020 heb ik tot op heden nog geen uitnodiging gekregen.
Terwijl een andere fotograaf vanwege andere prive problemen regelmatig gevraagd wordt te komen fotograferen die dag.
Blijft natuurlijk een hele vreemde zaak.
Mensen gaan vragen
De afgelopen dagen krijg ik regelmatig de vraag waarom mijn tijdlijn niet meer volstaat met berichten van dit evenement.
Terwijl dat voorgaande jaren wel het geval was.
Het antwoord is net zo simpel, als complex, men heeft mij tot op heden niet benaderd om te komen fotograferen.
Natuurlijk kan dat een aantal redenen hebben, men houd rekening met het overlijden van Mirande of men grijpt terug naar een eerder voorval van de website die ik 2018 tot 2019 in beheer had.
Want bij de inschrijving is toen het een en ander misgegaan waardoor deze te laat startte en verschillende chauffeurs de inschrijving mis liepen.
En dat zette bij vele kwaad bloed.
Wat logisch is, want de chauffeurs kijken er een jaar lang naar uit,
En op de vraag waar de schuld lag bij mij, ik had op dat moment de verantwoording over deze website, eerlijk is eerlijk.
Daarop werd besloten dat ik het onderhoud van de website niet meer zou gaan doen, en deze zou overdragen.
Nadat de website was overgedragen werd aangegeven dat deze zo snel mogelijk gewijzigd zal gaan worden.
De website moest en zou 24 uur online zijn, en moest regelmatig een update krijgen.
Waar blijven de updates dan?
Nu ik begin 2019 de website aan een ander heb overgedragen, heb ik er persoonlijk geen omkijken naar.
Vooral na het rampjaar 2019 is het een zegen dat ik deze niet meer in beheer heb.
Dus vandaag eens een bezoekje gebracht aan de website, en op een wijziging en een popup schermpje, is er vrijwel niets veranderd.
Nagenoeg alle teksten, ja zelfs de aankondiging voor de truckrun 2019 staan er nog op.
Dit bericht, geschreven in November 2018, pronkt nog steeds op de website.
In hoeverre houd het dan stand dat de website regelmatig moest worden geupdate, in mijn ogen niet.
Aan de andere kant toch best wel grappig, want zo kan ik toch nog even genieten van het werk wat ik destijds voor hun heb verricht.
Ontdek meer van W.A. van der Steen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.