Zwaar gesprek over evenwichtsstoornis

Een zwaar gesprek over evenwichtsstoornis op de vroege morgen als je met je ronde bezig bent.

Zwaar gesprek

Tijdens je ronde heb je vaak leuke gesprekken, maar soms ook een heel zwaar gesprek, zoals gisteren.
Op het moment dat ik de centrale hal binnen stapte, stond daar een oudere man met een wandelstok ik de hoek.
Meneer stond wat wankel op zijn voeten, en keek wat wazig uit zijn ogen.

Ik maakte mijn zorgen over zijn toestand, en vroeg aan de man of ik hem kon helpen.
Hij gaf aan dat dit niet nodig was, en dat dit gedrag bij zijn ziektebeeld hoorde.
Dat riep bij mij natuurlijk vragen op, vooral wat meneer mankeerde, hij gaf aan dat er een evenwichtsstoornis bij hem was geconstateerd.

Emotioneel

Nadat meneer dat vertelde zag je de emotie in zijn hele gezicht, meneer was ontdaan.
Rijden mocht hij niet meer, en zijn zoon had de auto al te koop gezet.
Fietsen zat er ook niet meer, en alleen over straat was hem ook al afgeraden.
Ja, meneer werd emotioneel, ik zag dat hij zijn tranen onderdrukte.
Hij gaf ook aan, dat hij nu aan huis gebonden was en eigenlijk alleen nog onder begeleiding de deur uit mocht.

Toch was meneer positief, en keek uit naar de komende kerstdagen.
Zijn vrouw was op het moment van ons gesprekje kerstinkopen aan het doen.
Met de kerst zouden de kinderen en klein kinderen komen, en langzaam kwam er een kleine glimlach op zijn gezicht.
Ja daar leefde meneer echt naar toe, dat merkte je duidelijk

Ja, als postbode heb je vaak gesprekken met mensen die van alle aard zijn, over mensen die problemen hebben, een vakantie in het vooruitzicht hebben of de geboorte van een kind.
Naar z’n zwaar gesprek, nee dat had ik nog niet gehad, ik hoop dat meneer zijn hart een heel klein beetje heb kunnen luchten, een fijne kerst.


Ontdek meer van W.A. van der Steen

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Laat je mening achterReactie annuleren