Sinds ik op deze wereld verblijf, luister ik al naar de naam Anton van der Steen, verkregen bij mijn geboorte, overigens werd ik de Schiedamse Gorzen geboren.
Anton van der Steen, het begin
We schrijven het jaar 1968, en wel op 30 oktober.
In de Schiedamse Gorzen werd geboren, Wilhelmus Anthonius van der Steen, die luisterde naar de roepnaam Anton van der Steen.
Het kleine jochie maakte daar best wel een leuke jeugd door, hoewel dat zijn up’s en dows had.
Echter mijn ouders maakte daar bruut een einde aan door op mijn 8 jarige leeftijd te scheiden van elkaar.
Wat gepaard ging met redelijk wat geweld en bedreigingen.
Mijn ouders hadden besloten te scheiden van elkaar, wat op dat moment een gebroken gezin opleverde.
Na de scheiding kreeg ik toch een drang om naar mijn vader te gaan, en enkele maanden later verhuisde ik naar Rotterdam waar hij des tijds woonde.
Echter bleef ik wel in Schiedam op school, waardoor ik met mijn broertje en zus contact ben blijven houden.
Op de LTS behaalde ik mijn timmermansdiploma en verliet de school om te gaan werken.
Mijn eerste baan in de bouw betrof een systeemplafond bedrijf die een grote klus had in Amsterdam.
In de jaren ’80 werd op dat moment de stopera gebouwd, waar ik het plafond in heb gehangen.
Gedurende het project ben ik daar dan ook in dienst geweest.
Mirande gevonden tussen de koekjes
Terwijl ik een aantal verschillende baantjes had gevonden, kwam ik terecht bij een Schiedamse Banket Fabriek, Kester B.V.
Hoewel ik daar als uitzendkracht begon, kreeg ik na drie maanden een vast contract aangeboden.
Intern werd ik opgeleid voor ovenist, iemand die dus het bakproces in de gaten hield in en met de oven, en waar nodig bijstelde.
Niet veel later nam de productie toe, en werden er nieuwe uitzendkrachten ingehuurd.
Bij deze lichting zat ook de dame, genaamd Mirande Pegels, met wie ik later een gezin opbouwde en zelfs mee trouwde.
Zij kwam op de inpak afdeling te zitten, en op die afdeling kwam ik regelmatig een kijkje nemen, niet gek, want de uitgang van de oven was, juist bij de inpakafdeling!
Niet voor haar, maar omdat daar ook de uitgang van de oven was, en al snel met de dames van de inpakafdeling, en dus ook Mirande zo nu en dan een praatje maakte.
Nadat Kester failliet ging, raakte ik werkeloos, en zocht naarstig naar ander werk.
Na vele verschillende baantjes kwam ik terecht bij een bouwbedrijf die een renovatieproject hadden in Schiedam Nieuwland.
Wat ik niet wist, was dat om de hoek Mirande woonde, en het bleek dat ze nog steeds een oogje op mijn had.
Een gezin gebouwd met Mirande
We slaan een paar stukjes over, en gaan naar het moment van samenwonen.
Want op een gegeven moment ben ik bij haar ingetrokken, en dat betekend dat ik ook wat voor haar ben gaan voelen, zeg maar gerust heel erg veel.
Na een aantal jaar, inmiddels 1996 werd ons eerste kindje geboren, een dochter die luisterde naar de naam Kimberley.
Een vrolijke dame, die veel lachte, maar ook de boel aardig kon schreeuwen, en al op jonge leeftijd haar moeder om de tuin wist te leiden.
Twee jaar later, kreeg Kimberley er een broertje bij, luisterend naar de naam Pascal.
Hij was wat stiller, en dat is hij tijdens het schrijven van deze pagina nog steeds, niet veel veranderd dus.
Een rustige jongen, die stilletjes zijn weg wel weet te vinden, gelukkig wel.
Ondertussen waren we verhuisd naar Rotterdam Ijsselmonde, en daar werd onze tweede dochter Samantha geboren.
Zij was ook het laatste kind wat ter wereld van ons is gekomen, een enorme drukte schopper, maar een kind met een hart van goud.
Mirande wordt ziek en komt te overlijden
In de zomer van 2019 wordt Mirande ernstig ziek, ze bleek hersenkanker te hebben, er werden zes tumoren in haar hoofd gevonden.
Op dat moment zijn we al 29 jaar samen, en haar grootste wens was dan ook nog trouwen.
Dat hebben we heel snel kunnen regelen, en zo traden we dan ook op 18 September 2019 in Schiedam in het huwelijk.
Helaas komt ruim anderhalve maand later Mirande van der Steen – Pegels (want zo heette ze op het moment van overlijden) op 2 November 2019 te overlijden.
Ze heeft slechts de leeftijd van 53 jaar bereikt, achterlatend haar drie kinderen en ondergetekende.
De toekomst
Anton van der Steen gaat na het overlijden een onzekere tijd tegemoet.
Zeker is dat hij de taak heeft om te zorgen dat de kinderen verder worden geholpen in het leven.
Zodat ze gezond en wel verder kunnen groeien tot wat ze willen worden.
Kortom ze een veilige haven geven, zodat ze altijd met vragen terecht kunnen bij mij.
Ondertussen zijn ze alle drie uitwonend, zo is Kimberley sinds kort weer terug in IJsselmonde, heeft ze een leuk flatje betrokken, en woont nu Ambulant, wat inhoud dat ze nog één keer in de week begeleiding krijgt.
Ook heeft ze een lieve vriend die zo nu en dan luistert naar de naam Kenneth.
Pascal daar in tegen woont nog steeds in een woongroep, met 24 uur per dag begeleiding, tenminste hij kan er een beroep op doen indien het nodig is.
Is werkzaam in een werkplaats voor fietsen en scooters en is daar een monteur.
Samantha woont tegenwoordig in Roosendaal, werkt in een fashion winkel, iets wat op haal lijf geschreven is.
Samantha heeft na het overlijden van haar moeder best wel een hele belangrijke, maar bijzondere keuze gemaakt en heeft een super lieve vriendin Jelay.
Samen zijn ze bezig een leven op te bouwen in de Brabantse stad Roosendaal.
Samen met de kinderen en de beste vriendin Miranda hebben we besloten om Team Pegels in het leven te roepen.
Met dit team willen we op zoveel mogelijk manieren geld inzamelen voor onderzoek naar hersenkanker.
Inmiddels is daar ook een website voor gebouwd, op die manier houden we Mirande ook nog levend, hoewel dit in gedachten zal zijn.
Hoe staat het er voor in januari 2024
Het klinkt misschien raar, maar langzaam maar zeker gaat het de goed kant op.
Kimberley timmert lekker aan de weg op verschillende fronten, ook Pascal gaat lekker want half januari heeft hij te horen gekregen dat hij net zoals ze oudere zus ook op de nominatie staat ambulant te gaan wonen.
Samantha is ook goed bezig, werkt zich drie slagen in de rond, en wil dichter bij haar werk gaan wonen, dus allemaal goede ontwikkelingen.
Met mezelf, Anton van der Steen gaat het ook redelijk, maar daar over hoop ik later meer te kunnen vermelden, dat is nu nog niet van belang.
Dit weblog, de naam en inhoud
Soms krijg ik de vraag waarom ik dit weblog heb opgezet, en waarom ik juist deze naam heb gekozen.
Het antwoord is net zo simpel als de vraag.
De naam is verbonden aan mijn naam, maar hoewel Anton van der Steen een te lange url zou opleveren heb ik gekozen voor een afkorting, wavdsteen.com
De inhoud van dit weblog is redelijk divers, hoewel het eigenlijke plan was om mijn dagelijkse verhalen er op te plaatsen, is de inhoud op vele plekken toch anders geworden.
Zo bericht ik met grote regelmaat over spam, malware en andere computer ellende, plaats ik vrij regelmatig over verschillende linux programma’s.
Toch, als je goed leest, zijn er wel degelijk artikelen die uit mijn dagelijkse leven komen, waaronder het ziekte bed van Mirande.
Maar ook over schulden, bewindvoering en andere geld gerelateerde zaken.
En natuurlijk over mijn nieuwe baan als verkeersregelaar.
Ondertussen ben ik me ook enorm gaan verdiepen in de misstanden rond schulden en bewindvoeringen.
Het blijkt dat er in deze wereld nog al het een en ander mis gaat, zowel voor mezelf als bij andere mensen.
Deze misstanden probeer ik dan ook aan de kaak te stellen op mijn weblog, en waar nodig probeer ik mensen van nuttige informatie te voorzien.
Natuurlijk blijf ik schrijven over verschillende onderwerpen, zoek ik leuke onderwerpen op.
Waar mogelijk zal de website zelfs worden uitgebreid met nieuwe onderwerpen die regelmatig terug komen.
Tot slot nog een kleine noot
De website bestaat in 2020 exact 10 jaar, en je zou haast zeggen tijd voor een feestje.
Echter heb ik er voor gekozen om dit feestje klein te houden, en het met een enkel bericht op de dag zelf kenbaar te maken, gezien de recente gebeurtenissen.
Meer zal ik er niets extra’s aan doen, blijf dus regelmatig naar deze website terug komen.
Was getekend, Anton van der Steen
