Ken je dat, je wilt een boswandeling op de veluwe gaan maken, maar het loopt niet zoals je het had gepland, ik had z’n wandeling.
Boswandeling op de veluwe, door voorbereiding
Als ik een boswandeling op de veluwe wil gaan maken, kijk ik meestal een aantal dagen vooruit en informeer ik of er anderen zijn die mee willen.
Echter mijn oudste dochter is op 1 Augustus getrouwd, die zat dus wat krapjes bij kas, en Ron (A.K.A. de Kale) die had elders verplichtingen.
Het zou er dus op neer komen dat ik de wandeling alleen zou gaan doen.
Nu ben ik daar niet echt een fan van, want als er wat gebeurt is het altijd handig om er iemand naast te hebben die hulp kan bieden.
Maar goed het is niet anders, en ik had dus besloten alleen te gaan.
De avond er voor, alles in orde gemaakt, camera opgeladen, statief gepakt, lunchpakket gemaakt en niet geheel onbelangrijk het weer bekeken.
De voorspellingen waren gunstig, want de meeste regen zou in de nachtelijke uren vallen, de ochtend zou op wat miezerregen na redelijk droog verlopen, maar wel bewolkt, en in de middag zou de zon gaan schijnen.
Kortom ideaal weer om er op uit te gaan, en te reizen richting de veluwe.
De volgende dag
Ik had het wekkertje om 04:00 uur gezet, maar even er voor was ik al wakker.
Beginnend met koffie en een ontbijtje, zette ik gelijk water op voor de thermoskan koffie die ik mee zou nemen.
Ondertussen werd alles nog eens nagekeken, en de rugzak zo efficiënt mogelijk ingericht.
Toen ik buiten kwam, zag ik dat het niet lang er voor had geregend, en zo had men dat ook voorspeld.
Nu woon ik niet ver van het station, dus zat ik snel in de eerste trein, naar Rotterdam Centraal, waar ik zou overstappen op de trein naar Utrecht.
Echter na de overstap kwam er nog wat regen naar beneden, gelukkig zat ik droog, in Utrecht zelf was het kurk droog.
Direct daar kon ik overstappen op de gereedstaande trein naar Nijmegen die ook stopte op Ede-Wageningen, en binnen een half uur was ik daar dan ook.
Nu wordt het station daar extreem verbouwd, en is er nog al wat natuur verdwenen, zo ook onze ingang waar we al jaren naar binnen gaan.
Dus begon het al goed, want ik had al direct een omleiding te pakken, waar ik niet echt vrolijk van werd, maar goed het mocht de pret niet drukken.
De boswandeling kan gaan starten, eindelijk!
Na een kleine omweg, en tussen twee bouwhekken doorkruipen, stond ik eindelijk in het bos, de wandeling kon eindelijk gaan beginnen.
Nu was de planning van mij om me te gaan richten op het fotograferen van paddenstoelen en een al paars wordende heide>
Paddenstoelen had ik al in Rotterdam zien staan, vanwege de vele regen van de afgelopen tijd, dus op de veluwe zou dat ook wel eens zou maar te vinden kunnen zijn.
Via mijn fotografie facebookpagina had ik al gelezen dat de heide al aan het verkleuren was, en dat wilde ik met eigen ogen zien, en dus ook op de gevoelige plaat vastleggen.
Echter na de eerste stappen begon het lichtjes te regenen, en gaande weg de wandeling ging het steeds harder regenen.
Ik besloot dus dat de camera in de tas moest blijven zitten, tot dat het droog zou worden, via de buienradar zou de bui niet lang aanhouden, dus de paar druppels zou ik wel overleven.
Aan paddelstoelen inderdaad geen gebrek, maar het fotograferen met de Nikon bleef uit vanwege de regen, dus dan maar met de telefoon.
En om de grote aan te duiden, heb ik er maar voor het gemak mijn zippo opgelegd.
Er kwam geen einde aan, of toch wel?
Na het fotograferen van de paddenstoel vervolgde ik mijn weg, ondertussen begon het steeds harder te regenen.
Niet veel later keek ik op buienradar, en zag dat het tot een uurtje of 11 bleef regenen, en het kwam redelijk met bakken uit de hemel, echter zag ik dat er rond 13:00 uur een grote rode pit aan zou komen, met veel regen en zelfs onweer.
Dat was voor mij de grens, en ik besloot op de rand van de heide, maar de wandeling af te breken, en opzoek te gaan naar de uitgang.
Ja, zelfs voor mij, iemand die niet echt bang is om nat te worden, besloot om binnen twee uur toch huiswaarts te keren, puur voor het feit ik anders te nat zou worden, en misschien wel een flinke griep zou oplopen, of erger.
Dus werd de weg terug naar een station ingezet, en echter was deze redelijk snel gevonden.
Voor mezelf had ik als doel ingesteld Wolfheze, maar ik kwam toch weer uit in Ede-Wageningen.
Tot op mijn sokken, en tussen mijn billen sijpelde het water langs me heen, ik was dan ook blij dat ik in de trein zat, terug naar huis.
En daar stapte ik dan ook om ff half één weer binnen.
En ik kan vertellen, voor mij is dit de kortste boswandeling op de veluwe geweest in heel mijn leven, en de volgende keer, zorg ik gewoon dat ik nog beter ben voorbereid, en dus regen kleding bij me heb.
